Nisan Ayı Hikaye Etkinliği
GÖNÜLSÜZ ŞAHİT
Küfür sesleri geliyor hep. Bağırmalar, çağırmalar, anırmalar, hırıltılar, iniltiler… İşlek bir sokağın, kuytu bir binasında ağlayan bir kadın, suçlayan bir koca… Yumruğunu sıkmış, çenesi titriyor. Hak etmediğini söylüyor. Bunun yaşayacağına ölseymiş daha iyiymiş diyor. Kadın mahcup.
İşlek değil, kuytu bir sokak. Sokağın
··
53 views
Elinize sağlık, geç olmuş ama:))) Artık kısa cümleler kuruyorum tarzı hikayeniz dikkat çekici had safhada. Gece temadan da öte kahraman evet. Kurgu diğer öykülerinize göre bir tık (her yerimize girdi bu tık olayı:) geride kalmış. Ama böyle bir anlatımda daha iyisi de zordu zaten. Güzel olmuş gerçekten. Teşekkürler katkınız için etkinliğe.
1 previous answer
Teşekkür ederim Erhan Bey. Aslında kısa cümle kurmak değildi niyetim ama bir baktım öyle çıkıyor. Sürekli aynı tarz yazmak istemiyorum, bu üçüncü oldu böyle kısa cümle ile yazdığım öykü ve değiştirmek istiyorum artık ama olmadı bir türlü. Acaba bu tarz bana yapıştı mı bilemedim. :) Kurgu kesinlikle zayıf. Çok haklısınız bu konuda. Demiştim zaten kurgu olarak beni heyecanlandıran bir şey bulamıyorum diye. inşallah bir daha ki etkinliğe telafi ederim. Sağ olun tekrar. :)
4 next answer
Çok güzeldiiii özellikle de son paragraf... :) özlemişim hikayelerini okumayı, arayı açtım baya ama kapatacağım :) Aklıma kitap hırsızı geldi sonunda anlaticinin gece olduğunu fark edince. Anlatımın da o karanlıkla baya uyumlu geldi bana, o belirsizlik karanlığı vurgulamıș gibi... kalemine sağlık :)
Çok teşekkür ederim İclal. Biraz ruh halimi yansıttım sanırım bu hikâyeye. Şu sıralar geceden hallice, bulanık yaşıyorum desem yeridir. :) Ben de senin öyküleri özledim. Galiba en son empati-yolculuk temasında yazmıştın sonra da kayboldun. :) Derslerden fırsatın olursa bu ayı boş geçme bari. :) Vaktini ayırıp okuduğun için tekrar teşekkür ederim.
3 next answer
Bu yorum görüntülenemiyor
Rahime’nin öyküye başladığım an, hmmm, tanrısal anlatıcı kullanmış diyorum. Yağ gibi kayıyor metin. Sık sık yorum yapıyor anlatıcı. Yargılıyor da ha! Olur bu da, ama çok eskilerde ta Klasik kurmacalarda kaldı bu, diye düşünüyorum. “arada bir de kafasını kaldırıp bana bakıyor.” Bu cümle şaşırtıyor iyice. Tanrısal anlatıcı kendisini gerçekten de tanrı sanıyor diye düşünüyorum.
“Palmiyeli bir bulvar. Mavi camlı plazanın tepesinde orta yaşlı bir zayıf. “ Bunlar benim sevdiğim cümleler. Mesela ikinci cümle eksiltmeli cümle ki, çok severim.
A, son paragrafta anlatıcı değişti! De, kim bu? Tanrı mı konuşuyor? Anaaa, anlatıcı karanlıkmış ayol. Şeytan seni. Nasıl da düşündün be Rahime? Bravo! Gerçekten bravo.
Ama bir dur hele! Eleştirilerim de var. :))
Bu sefer de karanlığın her şeyi bilmesi bir problem yaratıyor bence. Karanlık da bir kahramanı öykünün ve bilemez ama yorum yapabilir. Tahmin edebilir, tecrübesini konuşturabilir. Mesela, “Çocukluğu geliyor aklına, annesinin öpe okşaya büyüttüğü bu bedenin nasıl bu hale geldiğini düşünüyor.” Bu cümle. “Çocukluğu geliyordur-gelmiştir aklına, annesinin öpe okşaya büyüttüğü bu bedenin nasıl bu hale geldiğini düşünüyordur.” Gibi tahmin, yorum ve tecrübesini konuşturarak kolaylıkla aşılabilir.
Cümle değil ama cümlelerde kelime tasarrufu öyküde çok önemlidir benim için. Elbette yazarın bileceği şey bu. Mesela, “Omuzları çökük şekilde Işıkları izliyor” bu cümlede “şekilde” fazlalıktı. Varlığı ya da yokluğu okurun anladığı şeyde değişiklik yaratıyor mu? Bence yaratmıyor.
Sir Hugh Walpole diye bir ölümlü, “Bir öykü, öykü olmalıdır: gerçekleşen olayların bir tutanağı işlevini görmelidir, içinde beklenmeyen gelişmeler barındırmak, gerilim yaratarak okuru bir düğüme göndermeli ve doyurucu bir çözüm sunmalıdır."
Rahime metnin bir öyküydü. Başka söze gerek var mı?
Kalemine sağlık.
2 previous answer
Metin abi, okuyup bir de böyle detaylı bir yorum yaptığım için çok teşekkür ederim. Mahcup ettin beni.
Evet, karanlığa tanrısal anlatıcı rolünü biçtim. "Hiç utanmıyor." derken bir duygu durumu bildirmekti niyetim. Aynı şekilde kadının hislerini anlatırken de hissedileni olduğu gibi anlatmak istedim çünkü ben tanrısal anlatıcıyım ve her şeye hakim olduğumu düşündüm. :)
Tanrısal anlatıcı olayları anlatırken 'ben' olarak anlatmıyor, sadece sonuç kısmında dönüşüyor ve bunun da tanrısallığı ortadan kaldırmaya yeteceğini bilemedim. Eğer tanrısallık ortadan kalkıyorsa böyle bir durumda senin de söylediğin gibi büyük bir teknik hata var demektir.
Yine de sonuç kısmı ben anlatıcıya dönüşmeden nasıl kotarılabilirdi inan bilmiyorum. :)
Tekrar teşekkür ederim, eksik olma Metin abi. :)
2 next answer
"Halbuki şahidi bile olmak istemeyeceğim şeyin nasıl olur da faili ben olabilirdim."
Bu kısmı izninizle birdaha ki etkinliğe dek uzun uzun düşüneyim :)
"Güneş ışıyacak birazdan ve herkes muhakemesini gece yapacağı amelleri işlemeye devam edecek."
Rahime Hanım, hergün yeniden yıkılan hayatların öyküsüne 'dağıldım' demek bile hadsizlik gibi geliyor...İçimizde ki kötülüğü ıslah eylesin, geceyi gündüze anne, gündüzü geceye perde kılan Rabbim...
Yüreğiniz duyduklarını ilelebet yitirmesin, eyvallah...
Öncelikle kaleminize sağlık.
Genel olarak özetleyecek olursam, ters köşe yapan bir öykü ama anlatıcı bakımından. Eğer o sondaki kısımda anlatıcının gece olduğunu anlamasaydık bu fiyasko olurdu ama en sona gelince dank etti ve ters köşe yaptı. Metin abi ye ek olarak bir kaç şey söylemek isterim. Demişti öykünün tek şansı nakavt. Burada onu yapmışsın ama daha da sarsıcı olması da mümkün çünkü önü 'gece' kadar açık bir fikir yaratmışsın.
Tanrı anlatıcıdan geceye. Evet bu çok iyiydi. Ama takıldığım şey, anlatıcının yani gece'nin ahlak ahkamlarının rahatsız ediciliği. Aslında tanrı anlatıcıdan uzaklaşmaya başladığı için bu durum söz konusu olabilir. Ahlaksızlığı yaratan tanrı neden ahlaktan dem vuruyor dedim ilk başta. Çakozladım ama yine de değişim güzeldi. Kelime fazlalıklarına değinilmiş zaten.
Onun dışında daha uzun olmasını istedim okurken. Belki bir düzenleme olur ilerleyen zamanlarda =)
Teşekkürler elinize sağlık.
1 previous answer
Yorumunuz için çok teşekkür ederim Yasin Bey. Farklı simalardan bir değerlendirme almak çok güzel, sağ olun. :)
Kısa olması konusunda çok haklısınız. Evet, bence de daha uzun olmalıydı çünkü konu buna çok müsaitti. Mazeret olarak değil ama bu konuya bir açıklama yapmam gerekirse, değindiğim konuların klişe olması canımı sıktı, çarpıcı ya da okurken, okuru heyecanlandıracak başka bir şeyler de üretemeyince kısa kesip bitirmek istedim. Huzursuz ruh halimden kaynaklandı yani. :) Tabii bu yapılanı affettirmez, kesinlikle eksi bir durum kendi açımdan.
Son paragrafa kadar anlattığım tüm olaylar Tanrısal bakış açısı ile yazıldı, son paragrafa gelince de gözlemci bakış açısına geçtim. Bu da sanırım 'ahlak ahkamı kesme' konusunda bir sıkıntı oluşmasını ortadan kaldıran bir durum. Ha yok, bu iki bakış açısı aynı metinde kullanılamaz, teknik bir hata var denilirse boynumdan kıldan ince. Eksik bilgilerimi tamam etmek için çalışırım. :)
Değerlendirmeniz için tekrar teşekkür ediyorum, eksik olmayın. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.