Kitap üç hikayeden oluşuyor. Benim en beğendiğim kesinlikle ilk hikaye olan 'Görünmez Koleksiyon'.
Zweig'ın çoğu kitabından sonra bir huzursuzluk hissi kaplar içimizi. Ama benim bu hikayeden sonra içimi sıcacık bir umut kapladı adeta. Artık hayata bakışı tamamen karanlık olan bir adamın ona en çok destek veren şeyin varlığına ve güzelliğine hiç şüphesiz inanmasına tanıklık ediyoruz. Göremediğimiz ancak varlığına inandığımız birçok şeyin aslında bizi nasıl hayatta tuttuğunu düşündürdü bana bu hikaye.
İnanç ve umut insanı ayakta tutar, o denli çaresizlik içinde bile hayata tutunmamızı sağlar.
