Oldukça yorucu ve sıkıcı bir okuma oldu. Bu 5. Stephen King idi. Bir daha da çok uzun bir süre belki de hiç olmayacak. Konunun başkişisi olması gereken rahibi bırakıp, bir çocuğun 61 yılını anlatan ve iç yaran bir kurgu olmuş. Rahibin başına gelen korkunç olaydan sonra elektriğe olan düşkünlüğünü tam ortaya koysaymış daha çekici ve okunur olurmuş.
390 bet ama 200 betini olduğu gibi atın. Çok gereksiz ayrıntı ve konuyla ilgili olmayan bir yaşantıyı anlatıyor. Sonra es kaza! Rahip Dan ile kesişen yollar ve olaylar. Rahibin takıntısı üzerinden gidilse ve gerilim yüklü olsaydı iyi olacaktı. Öyle sıkıldım ki en sonlarda hızlanan konu bile gidermedi daralmamı. Buick 8 gibi bir öte yaşam kurgulanmış neredeyse ki hiç sevmediğim bir betiktir o da.
Genç bir rahibin geldiği ilk kilise görevinde bir ailenin en küçüğü Jamie ile tanışması, rahibin özel ilgi alanı ile Jamie ve kardeşi Con'a yardım etmesi ile başlayan bağ, 60lı yaşlara dek uzun aralıklarla sürüyor. Aralar hep Jamie'nin kendi yaşamı ile dolu. Ergenliği, gençliği ve yetişkinliği. Sıradan bir yaşam içinde tek sıradışı olan rahip ile yaşadığı dönemler ama gereğinden az yer verilmiş. En son 100 bette ise olayın asıl konuya gelmesiyle rahibin yaşadığı büyük yitim sonucu nasıl bir bilimadamına dönüştüğünü ve deyim yerindeyse Nikola Tesla olması anlatılıyor. Keşke merkezde hep rahip olsaydı. Rahibin Tanrı'ya isyan etmesi ve bir bakıma O'nu yanlışlama girişimi. Sonuç: Ortalama bir konu, sıkıcı bir yaşam öyküsü.
