Şimdiye kadar Japonlar diyince aklıma hep anime ve manga geliyordu. Japon yazarlara pek denk gelmiyordum, en azından bu türde... Bu yüzden objektif olabilirim ;) Malum anime ve mangalarında olduğu gibi kitapta da ne gelirse lise 1 öğrencilerinin başına geliyor zaten... Her sene bir lise sınıfı hükümetin düzenlediği ölüm oyunu nedeniyle bir adaya bırakılıyor. Adı üstünde ölüm oyunu olunca, herkes ölüp son bir kişi kalana kadar oyun devam ediyor. Bu nedenle de kitap Açlık Oyunları'na çok benzetilmiş. Tarz olarak benziyor olabilir ama başka bir havası var sanki...
Aslında kitap benim için çok daha iyi bir yere gelebilirdi. Bu tür kitapları severim ama 600 küsür sayfa okurken boğdu, bunalttı beni... Hani bazı kitaplar vardır, okudukça bitmesin istersin, hatta kalan sayfalar 2 ile 3 ile çarpılsa keşke diye umut edersin ama bu kitapta öyle olmadı benim için... Sanki kitap uzadıkça uzadı. Her sayfası sıkıcıydı diyemem, hatta birara gayet iyi gitti ama düşünün ki 42 karakter var. Hepsinin o sırada adada ne yaptığı, nasıl öldüğü gösteriliyor ve hepsinin az da olsa geçmişine değiniliyor. Aslında bu yüzden anlatım tarzı biraz da bana "Yoklar" serisini hatırlattı ;) İyi tarafları yok muydu derseniz; çok uzamasa anlatım tarzı hiç de fena değildi. Hatta hikayede bak bu karakter kesin sonuna kadar gider derken beklediğimizden erken ölebiliyor veya yaşayıp bizi şaşırtabiliyordu. Ölüm şekilleri bir süre sonra tekrara düşse de kitap psikolojik açıdan gayet başarılıydı diyebilirim.
"Ölüm Oyunu"nu çok merakla okumayı beklediğim Kızıl Yükseliş'e istemeden ara verdiğimde okumaya başlamıştım. Malum Kızıl Yükseliş'i yolculuk sırasında başka şehirde unuttum da :( Bu yüzden kitaba ısınamamamda bunun da etkisi olabilir. Gerçi pek aradığımı bulamadım da diyebiliriz. Yine de bu türü sevenler bir şans verebilir isterlerse ;) Herkese iyi okumalar :)
