Zweig kitaplarına Satranç’ın eşsiz kurgusuyla & anlatımıyla başlama talihsizliği yaşayan biri olarak asla o tadı bir başka Zweig kitabında bulamadım. Ta ki “O Muydu?” hikayesine kadar. Betimlemelerin Bu kadar yerinde yapıldığı & tek solukta bitecek kısa bir kitap. Klasikleşen Zweig kitaplarıyla hiç alakası olmayan bir öyküyü okumuş bulundum.
Ponto adındaki köpeğine aşırı & sonsuz sevgi gösterip kendini ehlileştiren bir adamın, günün birinde çocuk sahibi olmasıyla & tüm alakasının ponto’dan çekmesiyle gelişen olayların anlatıldığı kısa bir hikaye.
Konuşmacı son ana kadar bu hazin sonun kimin/ neyin sebep olduğunu bilmesine rağmen “ şahsen katilin o olduğundan neredeyse eminim; ama elimde çürütülmesi imkansız o son kanıt yok.” diyerek olayların nasıl açığa çıkamadığını vurgulayarak hikayeyi sonlandırıyor.