Nisan Ayı Hikaye Etkinliği / Evsizin Boktan Hikayesi
Git demeyi bilmeyen insan ve gitmeyi bilmeyen insan. Kadın, Adam ve Evsiz. Soğuk hava ve karanlık sokak. Son olarak da kırık şarap şişesi.
"Ben evsizsem, sen de sokaksızsın", dedi saçı sakalına karışmış adam. Bu kelimeleri şarap şişesini deviren sokaksızın arkasından kuruyordu. Hava soğuktu ama o üşüdüğünü hissetmiyordu. Yağmur az önce dinmişti. Evsiz de dinlemişti. Esen rüzgarla hatıralar çarpıyordu yüzüne. Çektiği acı gözlerinden okunuyordu. "Keşke, keşke boşaldığında kendiliğinden dolan şarap şişesi üretseler" dedi içinden. Gülümsemek istedi ama nasıl yapıldığını unutmuştu. Kırılıp ölen şarap şişesinin arkasından yas tutmadı ve yürümeye başladı karanlık bir sokağa doğru. Halbuki her şeyin arkasından yas tutmak, onun işiydi.
Bir evsizin en sevdiği mevsim kıştır, çünkü sokaksızların biraz bile olsa kendilerini anlayacaklarını düşünür. Sokağın bir tavana sahip olmasından daha çok isterler bunu. Zaten genellikle çok fazla da istekleri yoktur yetkili mercilerden. Bir evsizin bütün hayalleri öldüğü gün gerçekleşir ne de olsa. Ki zaten evsizler ölmüştür, sadece cenazelerinin kaldırılmasını beklerler. Yeterince korktukları için yaşamaktan, ölüme pay bırakmazlar. Ama intihar da edemezler yaşadıklarını hissetmediklerinden. Zaten o gece o kadar soğuktu ki, bir şey hissetmekte pek mümkün değildi. O karanlık sokakta, evsizin beyninde siyah beyaz bir film oynamaya başladı her gece olduğu gibi. Evsizin, uykusuz gibi bir sıfatı daha vardı. Ama soğuk hava onu uyumaya zorluyordu.
Senin kalbinde değilsem, ben bir evsizim diyordu genç adam. Filmde başka bir replik yoktu. Ve haksız da sayılmazdı. Evsiz olmak için bu yeterli bir nedendi her anayasada. Kadın, adamın gidişini durduracak bir kelime bulamıyordu. Ağlıyordu. Ama filmin sonu gelmiyordu. Evsiz, yüzü avuçlarının içinde, soluk alıp vermekte güçlük çekiyordu.
Evsizler, hayatlarında bir kere gururlu davranırlar sevdiklerine karşı ve evsiz adını o gün almaya hak kazanırlar. Sevdikleri olmadan bir evsizin etrafı dikenli tellerle çevrilidir. Bu evsizlerin zarar verme yanlısı olduğundan değil, başkalarını kendinden korumak içindir sadece. Evsizler düelloya boş silahla girerler. Ve hiç kazanamadıkları için kaybedecek bir şeyleri de yoktur. Bir kadının kalbini bile. Evsiz elinin birini yüzünden aldı ve kalbinin üstüne koydu. Bir cam üzerinde yürümenin zarifliğiyle yaptı bunu. Ve yürüdüğü camda kendi yüzünü gördü. Kadının yüzüyle beraber gördü. Sonra görecek bir şey kalmadı, evsiz de gözlerini kapattı.
Hiçbir insan evsiz doğmaz ama bazen evsiz bir şekilde ölürler. Evsizler seçilmiş kişilerdir her yönden. Doğumlarının bir mucize olması yetmez, ölümleri de bir mucizeye bağlanır. Zaten evsiz olduktan sonra kalplerine saplı bir nesne ile yaşamlarını sürdürürler. Ve aslında evsizler yaşamaz, sadece ölümleri biraz uzun sürer.
Son otuz yılın en soğuk gecesinden, bütün hayalleri gerçekleşmiş olarak payını aldı evsiz.
Dünyanın güneşe en yakın olduğu gün evsiz ölmüştü.
Ve ölümünü kimse üstlenmedi.
Sokağın olmayan tavanı dahil.
··
26 görüntüleme
Elinize sağlık, ana teme geceden çok evsizlik olmuş gerçi. Güzel cümlelerle bezenmiş dramatik bir durum hikayesi, çok fazla evsiz kelimesi içeriyor. Teşekkürler katkınız için etkinliğe
Gidecek yeri olmayanlara soracaksın şehri, ancak onlar gerçek manada bu bilgiye sahiptirler. Eline sağlık.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.