Gün batıp ayaklarıma
Deniz saplanana kadar bileklerine
Geçen tüm mevsimler gibi
Hasretim saksıdan bahçeni izleyen çiçek misali
Son umudumu yitirmişliğin mazisi
Alnıma kazınmış izbe kaderin rengi
Gönül aynası kıyısında sularının
Göz yumup açıyor gibi
Vakit beni silmeye hevesli
Nereye dönsem soluğunda gizli
Kaç kadeh ellerinde tenha sensizliğin ertesi
Ve dudaklarında ki öpüşüm şarabından eski
Kokunu hâla tenimde taşımak
Ve adını kalbimde yaşatmak
Çaresizlik içinde kollarına koşmak isteyip
Bir merhabalık sabaha çıkmayacak olmam gibi
Unutma özürler bir tek gülüşünde affedilişe erer
Ve sevgim güneşi bile sana gölge eder
Korkma sarılışım bütün eder bizi