Düşün ki ailenin geçimi senin elinde, onlara sen bakıyorsun. Annen, baban ve kız kardeşin... Onlara baktığın için çok gururlusun. Kazandığın parayı babana verirken göğsün kabarıyor. Ailenle aran çok iyi. Bir sabah uyanıyorsun ki işin yok, kendine yetebilecek fiziksel yeterliliğin yok. Konuşma yetin bile yok. Ailen başta senin için üzülüyor sana elinden geldiğince bakıyorlar. Sen ise karşılığında hiç bir şey veremiyorsun onlara. Zaman geçtikçe bir yük haline geliyorsun omuzlarında. Öyle bir hale geliyorlar ki sen son nefesini verdiğinde -ki bu 6 aydan daha kısa bir süre içinde gerçekleşiyor- tanrıya şükrediyorlar. Efsaneydi...

DönüşümFranz Kafka · Panama Yayıncılık · 2015225,3bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özge &amp; Hüseyin Çapkın

Özge & Hüseyin Çapkın