Aşınıyor insan kaya gibi, dalgası hüzünse
Düşer yaprak kendiliğinden mevsim hazansa
Yardım etmek isterdim hayatıma lakin anla
Tükeniyorum zamanla
Öyle kalabalık ki içim, ne de yalnız kaldı dışım
Garip kaplumbağanın evini yıktılar bir hışım
Yazım biteli epey oldu, gelen gitmeyen kışım
Şaşırmamaya alıştım, zaman geçti yatmıştım. S. K
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.