Sabahattin Ali’nin umutla, sevgiyle başlayan; geçim derdiyle, bitmek bilmeyen hapislerle o karanlık sona ulaşan hayatının bir kesitini okuyabileceğiniz bir kitap. Kitabın başında nişanlı oldukları dönemde öyle güzel sözler yazmış ki Aliye’sine, birini alıntılamaya kalksam diğerinin hatırı kalacak diye hiç alıntı yapmadım. Onu dergi çıkarmaktan, kitap yazmaktan, en nihayetinde yaşamaktan alıkoyan güçlere kitabın sonuna yaklaştıkça daha da lanet ettim. Bir 41 yıl daha yaşasa, geçim derdine, borçlarına, ailesine nasıl kavuşacağına değil; dergisine, kitaplarına zamanını harcasa ne kadar güzel eserler meydana getirirdi düşünmeden edemedim. Kesinlikle dünya daha güzel bir yer olurdu. Yine de, iyi ki vardın Sabahattin Ali.