Andreas Doppler ,iki çocuklu ve başarılı bir adamdır.Bir gün, neredeyse her zaman onunla seyahat ettiği bisikletiyle bir kaza yapar ve deyim yerindeyse kafasını çarptığı taşın üzerinde bir aydınlanma yaşar ve ormana yerleşmeye ,medeniyeti terk etmeye karar verir.Ormanda Bongo adlı sevimli bir arkadaş edinerek varoluşsal (!) endişelerini satirik ve hatta yer yer absürde kaçan bir anlatımla bizlere aktarır. Her şeyden önce okuması sıkmayan bir kitap bu.Eğer bir kurgu olduğunu var sayarsak bu kurguya ,şimdiki zaman kullanarak yapılan anlatım cuk oturmuş ve eserin okunabilirliğine bir zararı olmamış.Fakat kitap, içerik olarak çok cılız kalmış.Yani her şeyden önce endüstriyel gıdalardan kopamıyorsanız ve stadyum seslerine kulak vermek istiyorsanız o zaman sizinki medeniyetten kaçış değil daha çok aileden ve sorumlulukların baskısından kaçıştır. Yazarın daha önce Naif Süper adlı eserini okumuş ve çok beğenmiştim. Çünkü orada genç bir adam tam da genç bir adamda olması gerekeceği gibi sorgulamalar yapmaktaydı.Burada ise orta yaşlarında birinin tuhaf bir şekilde babasına duyduğu yası ve bencil bir yalnızlık özlemini görüyoruz.Sığ gerçekte çok sığ! İnsanları sevmemek duygusu , altı doldurulduğunda başlı başına anlatımsal bir şölene dönebilir oysa Loe’nun bir şeyleri açıklamak gibi bir derdi yok aksine onun tek derdi; sadece kafasına göre takılmak ve Norveç usulü bunalımlarını ölülerin arkasından dikilen acınası komik totemler gibi okuyucunun önüne diki vermek. Açıkçası ben beğenemedim yani okunabilir ama okumadığınız için bir şey kaybetmezsiniz. Son olarak kitabı tamamen gömmüş olmamak için şunu söyleyebilirim mizahi olarak gülümseten bir eser bu yönden hakkını verelim tabii ki.İyi okumalar.

DopplerErlend Loe · Yapı Kredi Yayınları · 20199,4bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahadır Çavuşoğlu