ovalara dağılmış köylerde ne ilaç vardı, ne bakıcı. yoksul köylüler... gece gündüz demeden evde, tarlada düşüp ölüyorlardı; ama insan gibi değil, hayvan gibi. köylüler de kentliler gibi tam bir umarsızlığa gömülmüşlerdi; mallarını, işlerini önemsemiyor, sanki her yeni günün ölümü getirmesini bekliyorlardı. toprağın, hayvanların, o güne dek harcadıkları emeğin daha iyi ürün vermesini amaçlayacak yerde, ellerinin altında ne varsa tüketiyorlardı. hayvanlar ortada kalmış, buğdayları biçilmemiş tarlalarda başıboş dolaşıyorlardı. hayvanların çoğu sanki aklı varmış gibi davranıyordu. gün boyunca otluyor, akşam da başlarında çoban olmadan ahıra dönüyorlardı.
Sayfa 32
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.