Kitabın adı “Kün” yani Arapça Ol! Kitabın kapak fotoğrafında kayalar arasında ney çalan yüzü görünmeyen bir adam. Böyle olunca ismini duymama ve kitapçılarda defalarca yüz yüze gelmeme rağmen tasavvuf konulu bir kitap sanıp elime almamıştım. Bu açıdan bakınca kapak kitaba uymamış gibi geldi bana. Kün, Sezgin Kaymaz’dan okuduğum ilk kitap oldu ve neden daha önce okumamışım diyen okurlar grubuna girdim böylece. Sezgin Kaymaz aynı kitabın içinde hem güldüren, hem düşündüren hem de hüzünlendiren kıvrak bir kaleme sahip. Böyle olunca sıkılmadan okuyabiliyorsunuz. Zaten bol bol gülüyorsunuz okuma boyunca. Kitapta farklı kişilerin hikayesi bir arada yürüyor ve sonunda birleşiyor. Bu tarz yazımlarda ben başta biraz zor adapte oluyorum ama merak duygusu da daha uzun süre devam ediyor. Konusu kısaca sürekli şiddet gören bir çocuk ve diğer taraftan Ankara’da arazi kapatma derdinde bir muhtar. Bu ikisi nasıl aynı olayın kişileri oluyor, onu okuyunca anlıyorsunuz. Kitapta daha çok inanç sorgulaması var diyebilirim. Türk toplumu olunca konu insanların içerikten ziyade şekle önem vermesi, kolayına gelen şeylere hemencecik inanması dikkate alındığında Sezgin Kaymaz’ın isabeti bir konu seçtiğini düşünüyorum. Özellikle Muzaffer Hoca (inançlı) ile Hüdai Nabit (inançsız) arasındaki muhabbetler oldukça başarılı. Son olarak kitaptaki favori karakter bana göre Çeto. Bir okuyun derim.

KünSezgin Kaymaz · İletişim Yayınevi · 2023920 okunma

·

89 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hüseyin Zorlu