Beklemeyince, ummayınca, vazgeçince hafifliyor hayat
Kocaman bir yük kalkıp gidiyor üzerinden, kendi kendine kalınca, kimseden beklentin olmayınca, oluruna bırakınca;
kolaylaşıyor…
Hayatın dümeninin elinde olmadığını anladığında, vitesi boşa aldığında, rüzgara karşı durmadığında, her şeyi kontrol edemeyeceğini kanıksadığında, bazı konularda kadere güvenip boşverebildiğinde,
güzelleşiyor…
Fedakarlıktan vazgeçip kendine döndüğünde, önce kendini önemsediğinde, o kadehi kendine kaldırdığında,
anlamlaşıyor…
Yavaş yavaş anlıyorsun...
Sen aslında kimdin, hatırlıyorsun…
Başkalarını çok sevmeyi bırakıp, narsistleşmeden kendini sevmeyi de öğreniyorsun…
Ve işte böyle böyle iyileşiyorsun…
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.