MAVİ
Bu şiirin gökyüzüne uzanırken
Adını bilmediğin,
Tanımlayamadığın,
Kalbini parçalayan
Her şeyine mavi diyeceksin.
Mavi dediğin sade bir renk değil yaşam biçimi
Tut ki Karadeniz’in saçların gibi gür ormanına daldın bir öğlen vakti,
Karşına tarihle yaşıt, bol dallı bol yapraklı göğsün gibi yekpare bir ağaç çıktı.
Bilmiyorsan adını mavi gökyüzü altında diyeceksin.
Tut ki Akdeniz’in tenin gibi serin-sıcak göğsüne girdin.
Pullarıyla, yüzgeciyle, donuk gözleriyle gün ışığını şavkıtan balık çıktı karşına.
İsim bulmaya çalışmayacaksın.
Mavi denizin içinde diyeceksin.
Tut ki bir yola çıktın, ömrünün en uzun yolu,
Dinlenme tesisinde durdunuz Bingöl dağlarının orta yerinde,
teypte bilmediğin dilde acı bir ezgi.
Mavi diyeceksin mavi.
Utanmayacaksın.
Pişmanda olmayacaksın.
Çünkü utanmayacak ve pişman olmayacağım.
Mavi diyeceğim mavi.
Bir hayat kaç hayata teğet geçerde hangisine tutunursa
Mavi diyeceğim ona mavi.
Mavi dediğin sade bir renk değil.
Mavi bir yaşam ve ölüm şeklidir.
Sefilce değil ama onurlu.
Güzel olan her şey mavidir.
26/01/2019 AB