Bizim ona hediye vermemiz gerekirken o bize hediye vermeye devam ediyor. Şu ana kadar hayatlarının on yedi yılınıhapishane, mahkeme kapılarında çocuklarının peşindegeçiren iki koca yürekli emekçiye: Anama ve Babama minnetle.. Türkiye’de görülmeyen, daha doğrusu görmekten korktuğumuz gerçeklerle yüzleştiriyor bu kitap bizi. Eğer bazı yazarların siyasi kişiliklerini ele alırsanız yazılan bir çok şeyden mahrum kalırsınız. İnsan Demirtaş’ın içinde bulunduğu bu durumda nasıl böyle öyküler yazar, yaşama nasıl umut dolu bakabilir diye hayretler içerisinde de kalıyor. Benim en sevdiğim, hiç unutamayacağım öyküleri ise: -Gün olur devran döner, -Ardiye, -Kapkaç, -Dedemin krallığı, -Yeni hayat, -İnsan kalabilmek. Özgürlüğe kavuşacağın zamanın en kısa sürede gelmesini diliyorum Selo başkan. _ Tuhaf bir biçimde,yıllardır olmasını dilediği huzur, karlı bir kış gecesinde,bir dağ köyünde, küçük bir odada karşısına çıkmıştı. _ Kumral saçları omuzlarına dökülürdü. kahverengi gözleri güneşin altında açık kahveye dönüşür, gözlerinizin içine baktığında hiç abartmıyorum, sütlü kahve kokusu alırdınız. Dudağının solunda gamzesi çıkardı gülerken. gamze hiç kaybolmazdı sanki, çünkü hep bir gülümseme vardı sevtap’ın yüzünde.

DevranSelahattin Demirtaş · İletişim Yayınları · 20198,6bin okunma

··

91 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Jîr