Büyük bir ateş içinde ve sakife'de olan biten üzüntülü hikayeden duyduğu üzüntüyle, ateş her yanını sarmış bir halde kendisini evde attığında, kendisini fatımasına ulaştırıp yanına oturdu ve kalbinin bir köşesine bu ateş saçan yanardağın ağzını açtı ve içini parçalayan bu ateşin birazını azıcık rahatlasın diye alinin karşısında eşinin hayır, gönüldaşının dert ortağının ruhuna aktardı. Bu yalnız ve mahkum ruhu çok iyi tanıyan, çok seven fatma Zehra, alisinin önünde överek şöyle dedi:
'kelimelerin, şiir göklerinden ruhuma indi, kavram yağmurların, sihir bulutlarından kalbimin susuz tarlasına yağmaya başladı'
Ali kızarak şu ayeti okudu.
'Şairlere sadece sapıklar uyar. Onları görmüyor musun, yapmadıkları şeyleri söylerler. '
Daha sonra fatmanın başında öfkeyle feryat etti:
' biz ona şiir öğretmedik. Bu ona gerekmez de. ' bu kalbinden fışkıran ve dudaklarından dökülen köpük gibiydi.
Sayfa 476
·
1 görüntüleme
Şiire Mevzu ayet: şuara 224
Ve aliye istinat eden şiir divanının uydurma olmasının dayanağı
İş bu ayet ve şerhi.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.