Alıntı yapmayı unutturup yalınlığıyla ve sonunu(tahmin etsemde) merak ettirecek kadar saran bir Zweig kitabı daha.
Yalnızlığı çok çarpıcı bir biçimde tasvir ettiğini kabul etmeliyim Zweig'in. Kitap kurguları bazen basit ve sanki bir çıkış noktasından zoraki yarışa katılan koşucu misali gibi. Ama ana teması değişmeden devam ediyor; "Yalnız Hayatlar ve Intihar..."
Dominant karakterlere karşı itaat güdüsü olan Doktor'un fırsatçılığı, saplantılı ruh hali, sıra dışı kişiliği ve Amok koşucusu kitabın yan öğelerinden bir kaçını oluşturuyor. Akıcı, yalın ve depresif kelimelerle süslenmiş hikaye.
Kitapta göze çarpan başka bir unusur da sözde kültür seviyesinin altında hayat süren karakterlerin biraz aşağılanması olmuş. Koloni dönemlerinin tipik karakteristik özelliklerini de betimlemeden geçmemiş.
Iyi okumalar.