Bir Arthur Schopenhauer şaheseri...
Karamsar, huysuz ve yalnızlığa teşvik edici çoğu sayfada alaycı bir üslupla kaleme alınan bir kitap.
Hemen hemen her sayfasından Goethe,Voltaire, Platon ve Shakespeare den sözler paylaşmış yazar. Ve bu sözler üzerine çeşitli örneklerle kendi deneyimlerini ve gözlemlerini aktarmış.
Kısaca; mutlu olmanın anahtarını açıklıyor. Ve yalnızlığa yaptığı övgüler ile son derece ilginç ve güzel tespitleri var...
Mutlaka okunması gereken ufuk açan ve belli bir yaş sonrası tekrar okunması gereken bir klasik. Ben bir kitabi bitirdikten sonra, önce bir bakarım kaç tane sayfa işaretlemişim ve ne kadar altını çizdiğim yer var. Ve bu kitapta buraya yazamayacağım kadar çok yer işaretlemişim.
Öyle tek sefer okuyup, geçilecek kitaplardan degil. Ara ara açıp, işaretlediğim sayfalarin uzerinde tekrar düşünme isteğim üst düzeylerde. Öyle ki, bir kimsenin ne olduğu üzerine, bir kimsenin neye sahip olduğu üzerine, bir kimsenin neyi temsil ettiği üzerine yazılmış olan bölümlerde yapılan felsefe muhteşem.
