Ey kalbi olanlar! Ümit ve korku arasında bulunanlar! "Amentüye inananlar" Bu kitap size, bize, hepimize. Dön bir bak. Sen Allah' ın kendi ruhundan üflediği eşref- i mahlukatsın. Sen yükü taşımaya niyet eden, emanete talip olan Sakarya' sın. Böyle sesleniyor Mustafa Kutlu bu defa Kalbin Sesi' nden. Kalb ki "insanın ruhu" dur, vicdanın yurdudur. Vicdan, bize şahdamarımızdan daha yakın olan Allah' ın kalbimizde yankılanan sedasıdır. (sy. 58) Anlatılacak o kadar şey olunca Mustafa Kutlu bazı gazete yazılarını toparlayıp Kalbin Sesi: Bir Hicret Risalesi olarak yayınladı. Bu kez insanın içine, kulluğuna, talim ve terbiyesine, nerden gelip nereye gittiğine atıf var. Dünya an be an değişiyor. Sürekli yenileniyor, büyüyor ve daima ileriye bakıyoruz. İlerlemeye mahkumuz. Sanki vahşi doğada bir ceylanız ve o sabah en yavaş koşan aslandan bile daha hızlı koşmak zorundayız. Eğer koşamazsak hayat hakkımız yok. İşte modern zaman da bize bunu empoze ediyor: ileri, daima ileri. Geride kalan önemli değil. Gelişmeyen, ilerlemeyen hiçbir şeyin burada yeri yok. Halbuki mesele bu olmamalı. Mesele kapitalist bir dünyada sadece tüketmek üzerine kurulmamalı. Kanaat eden insanlar yeniden kanaat edebilmeyi öğrenmeli. (

Huzursuz Bacak ) İnsan yeniden kalbinin sesini, vicdanını dinlemeli ki orası Allah' ın bize seslendiği yerdir. İnsanlık tarih boyunca "hayatın manası" nı arar. İnanmış gönüller bu manayı bulur, bu kez sıra "ne yapmak gerektiğine gelir". Teşhis ve tedavi. İyi bir tedavi için iyi bir teşhis gereklidir ancak bazen teşhis konulur, tedavi henüz yoktur, araştırılmaya devam edilir. Mustafa Kutlu' nun da kitapta bahsettiği kadarıyla bir çözüm elbet bulunacak. Şimdiye kadar bulunmamış olması ye' se düşürmemeli. Aksine daha fazla gayret edilmeli. Çünkü mümin kimse ümitvardır. Olmalıdır. İnsan, mümin öğrenmeli. Taleb etmeli, talip olmalı. Talebe olmalı. Fatih suresi 5. ayette Allah' ın dediği gibi; yalnız Allah' a kulluk etmeli ve sadece ondan yardım dilemeli. Önce kulluk sonra yardım. Mümin herkesleşmemeli. Takva ile üstün olmalı. İslam ahlakıyla ahlaklanmalı. Ahlak İslam' ın özü, esası ve bizzat kendisidir çünkü. ( sy. 51) İnsan/ Müslüman yaşamalı ve tanımalıdır. Özüne yani toprağa dönmelidir. Bu dönüşü yapmayan insan beşerlikten insanlığa yükselemeyecektir. Aslında ütopik gibi görünüyor ancak bu durum Turgut Cansever' in de ömrünü verdiği bir projeydi. Bakınız:

Dünyayı Güzelleştirmek-Turgut Cansever'le Konuşmalar Türk evine ömrünü adayan Hoca toprağa dönüşün, kalbe dönüşün projesini çizmekteydi. İnsanı hapishane benzeri tek tip evlerden alıp, her aileyi tek veya çift katlı bir eve, evin önünde tarım yapabileceği bir bahçeye yerleştiriyordu. Aslında hayal gibi ama değil. Bu dönüşü başaranlar yeniden toprağa dönenler de var: Bakınız Kabalı Köyü. (youtu.be/zPNzUE-qfOM) Bunlar hayal değil. Bunlar henüz gerçekleşmemiş gerçekler. Her şeyin bir nihayeti var. Kapitalizmin, sınırlı bir dünyada sınırsız tüketme hevesinin, her şeyin bir sonu var. Ve insanoğlu bunu fark edecek. Nasıl olacağı muallak. Deneyeceğiz, deneyip göreceğiz. Bir gecede değişen şeyler nadirdir. Bir ömür sürecek belki de bu değişim. Ama olacak. Hiçbir şey ilk günkü haliyle kalmayacak. Ve bir gün alete değil, ayete inanacağız. Zikren, fikren, kalben bir hicrete niyet edeceğiz. Çağdaş Küresel Medeniyetin ölçüp, biçip, defalarca ölçüp biçip- teknolojinin son imkanları ile ölçüp biçip burnumuza, aklımıza, bedenimize dayadığı hükümleri, imkanları terk edeceğiz. "Kalbin Sesi" ni dinleyerek yola çıkacağız ve bu temiz niyet ve samimiyet çağdaş hurafelerle dolu aklımızı yola getirecek. Umut kuşumuz susmayacak ve hep ötecek. Nasıl olacak, hangi yoldan olacak? Ama olacak. Çünkü işittik ve iman ettik. Ey Rabbimiz yalnız sana kulluk eder sadece senden yardım dileriz. Bizi doğru yola ilet, nimet verdiğin kimselerin yoluna... Çünkü biz Amentüye inanıyoruz.