Aynalarda bir ölümlüyü izliyoruz her gün. Üstüne sevemeyen,sevilmeyen bir kalp taşıyoruz.
Birileri ısrarla sevmedi bizi.
Birilerini ısrarla sevemedik.
Ne kadar sevdiysek en az o kadar sevilmedik.
Rüzgârdan dolayı savura savrula uçan bir poşeti izler gibi izlediler nereye takılacağımızı.
İpi kopmuş bir uçurtmayı izler gibi izlediler, çakılmamızı keyifle beklerken.
Durup nefeslenmek istesek ittiler,
yürüsek çekiştirdiler.
Anlatmak istediğimizde dinlemediler, sustuğumuzda da neden anlatmıyorsun dediler.
Anlatsam anlarmısın,
Anlayama çalışır mısın,
Ne anlatacak birşey kaldı,
Ne dinlenecek bir söz,
Bırak hepimiz böyle kalalım,
Hepimiz alışırız yalnızlığa.