En uzun sürede okuduğum, fakat en çok sevdiğim kitap oldu. Bundan sonra diğer kitapları Tutunamayanlar ile kıyaslayıp, ona göre değerlendirmekten kendimi alamayacağım biliyorum. Çünkü sadece bir kitap değil, başyapıt yazmışsın Oğuzcuğum Atay!
Zaman zaman kendimi düşünüyorum, acaba çok mu alınganım diyorum, karşımdakinin şaka yollu en ufak bir sözü bile beni kırıyor. İnsanlar diyorum, nasıl bu kadar düşüncesiz olabiliyor. Ya da bir cümleyi başkasına söylemeden bir değil bin defa düşünüyorum, acaba bana söylense yanlış anlar mıydım diyorum, cümleyi farklı kalıplara sokuyorum, değiştirip mi söylesem diyorum. En sonunda da "boş ver!" deyip söylemekten vazgeçiyorum. İşte bunun gibi bir sürü örnek.. Anladım ki Selim Işık benmişim meğer..
Bu kitap satır arası detaylarında kendini bulanların çok sevdiği, çok sevdiğim bir kitap.
Neyse, bu inceleme çok normal olmadı, herkesinkine benzemedi yani. Fakat benzemesin, değil mi Selim? Herkesleşmeyelim, normalleşmeyelim :)