Sabahattin Ali 1907 yılında Gümülcine’de doğdu. İstanbul öğretmen okulunu bitiren Sabahattin Ali bir yıl öğretmenlikten sonra 1928 yılında MEB tarafından Almanya’ya gönderildi. 1930’da Almanya’dan döndükten sonra Konya'da öğretmen iken “Memleketten Haber”adlı bir şiiri okuduğu için 1932 yılında tutuklanmıştır. Şiirde Atatürk’ün adı geçmemektedir. Savunmasında şiirin “Sivas’ta bir Bektaşi ayaklanması dolayısıyla yazıldığı” belirtilse de yargılama sonucu, “Cumhurbaşkanı’na ima yolu ile hakaret”ten bir yıla hüküm giyer. MEMLEKETTEN HABER Hey anavatandan ayrılmayanlar Bulanık dereler durulmuş mudur? Dinmiş mi olukla akan o kanlar? Büyük hedeflere varılmış mıdır? Asarlar mı hala Hakka tapanı? Mebus yaparlar mı her şaklabanı? Köylünün elinde var mı sabanı? Sıska öküzleri dirilmiş midir? Cümlesi beli der enelhak dese Hala taparlar mı koca terese? İsmet girmedi mi hala kodese? Kel Ali'nin boynu vurulmuş mudur? Hapse atarlar, öğretmenlikten atarlar, işkenceler ederler, bir türlü peşini bırakmazlar, ona kamyonculuk bile yaptırmazlar. Sonra : “Atatürk’ü öven bir şiir yaz belki kurtulursun” derler. BENİM AŞKIM Bir kalemin ucundan hislerimiz akınca Bir ince yol onları sıkıyor, daraltıyor; Beni anlayamazsan gözlerime bakınca Göğsümü parçala bak kalbim nasıl atıyor. Daha pek doymamışken yaşamanın tadına Gönül bağlanmaz oldu ne kıza, ne kadına… Gönlüm yüz sürmek ister yalnız senin katına. Senden başka her şeyi bir mangıra satıyor. Sensin, kalbim değildir, böyle göğsüme vuran, Sensin “Ülkü” adıyla beynimde dimdik duran. Sensin çeyrek asırlık günlerimi dolduran; Seni çıkarsam, ömrüm başlamadan bitiyor. Hem bunları ne çıkar anlatsam bir dizeye? Hisler kambur oluyor dökülünce yazıya. Kısacası gönlümü verdim Ulu Gazi’ye. Göğsümde şimdi yalnız onun aşkı yatıyor. Sabahattin Ali bağrına taş basarak yazdığı Atatürk'ü öven yukarıdaki şiiri de onu kurtarmaya yetmez. Çünkü Atatürk ve çevresindekiler, "Gazi Hazretleri"ne kayıtsız şartsız biat edilmesini istemektedirler. Tabi asıl mesele şiir değildir. Asıl mesele Sabahattin Ali, Orhan Kemal, Nazım Hikmet gibi aydınlarımızın saltanatın aslında bitmediğini, hukuksuzluğun, adaletsizliğin, hırsızlığın, yolsuzluğun, biat kültürü ve tek adam sultasının saltanat günlerindekinden de beter devam ettiğini fark etmesi ve bunu da yazılarında dile getirmeleridir. Nitekim Sabahattin Ali’de “Kuyucaklı Yusuf” eserinde bunu açıkça ortaya koymuştur. Ve değişen sadece artık ülkeyi yöneten zata “Padişah” değil de “Cumhurbaşkanı” denilmesinden ibarettir. Kula kulluk, asıp kesme ise eskisinden de beterdir. Öldürüleceğini anlayınca, canını kurtarmak için yurt dışına kaçmak ister fakat çıkışına dahi izin vermez, peşine taktıkları MİT elemanı astsubay “Ali Ertekin” adlı bir caniye dağda başına sopa ve taşla vura vura öldürtürler, ya da karakolda öldürtür öyle atarlar dağa. Sonuç olarak aylar sonra cesedi Istranca Dağları'nda bir çoban tarafından bulur. Günümüzde olduğu gibi o yıllarda da muktedirlere kayıtsız şartsız biat etmemek o kadar ağır bir suçtu ki, ona biat etmeyeni, onu ilahlaştırmayanı hunharca katletmek yetmez, cesedi de ailesine verilmemeli, bir mezar taşı da olmamalıydı. Öyle de yaptılar ve onun ailesine başında ağlayacak bir mezar taşını bile çok gördüler. Kızı Filiz Ali ancak yıllar sonra öldürüldüğü yerdeki taşın üzerine onun adını yazacak ve bu taş onun mezar taşı olacaktı. Katil ise, dört yıla mahkum edilir ama cani, devletin himayesindedir ve bir gün bile hapis yatmadan affa uğratılır. Sonra da “cahil, yobaz, gerici diye halkı aşağılar, memleket işbirlikçinin, hırsızın, mafyanın eline kaldı” diye yakınırlar. İyi de ilericilere, aydınlara, gerçek vatanseverlere fırsat verdiniz, söz hakkı, yaşama hakkı tanıdınız mı? İçinde yuvarlandığımız dipsiz uçurumlara nasıl düşürüldüğümüzü anlamak için Sabahattin Ali, Orhan Kemal, Nazım Hikmet, Ahmet Arif gibi aydınlarımıza reva görülenleri mutlaka okumak, bilmek gerekir diye düşünüyorum.

Kürk Mantolu MadonnaSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2021314,1bin okunma

··

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.