İşte, burada oturmuş, eski şarkıları dinliyorum yine, hüzünleniyorum; gözyaşlarının bir türlü akmadığı modası geçmiş hüzün. Olsun. Biraz daha dinliyorum. Gece kendi içinde ilerlerken, zihin inanılmaz miktarlarda anı tüketebilir; bir puro daha yakılırken, nasıl da cıvık bir duygusallık, eski şarkılar birbirlerini takip ederken. Anımsanan yüzler, genç yüzler, bir elmadan kesilmiş taze dilimler misali ölüler şimdi, neredeyse hepsi ölü şimdi.
Sözüm ona harikulade, sözüm ona cesurlar, yoklar artık.
Anımsıyor, bir kez daha dinleyerek, budalalığın bir kez daha girmesine izin vererek. Sonsuza dek budalayız hepimiz, sonsuza dek aldatılarak, memnuniyetle, şimdi.”
Sayfa 154Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.