Kitap, Levent Özdilek'in otobiyografisidir. Kendi ağzından, birebir, sohbet kıvamında geçiyor; yazdıklarını okura sıcak bir anlatımla yansıtıyor; aktarıyor.
Adana'ya özlemi, yaşadıkları, geride kalan eski ama eskimeyen günleri yad ediyor. Yılmaz Güney bölümü duygu yüklü. En çok o bölümü beğendim. Fırlama hikâyelerine girmiyorum, alın okuyun.:)
Kitabın tek eksiği, cümleler arası duygu geçişlerinin çok hızlı olması. O da Levent abinin samimiyetinden kaynaklanıyor sanırım. Her Adana'lı, her Adana'yı merak eden okumalı. Adana ile ilgili fazla kitap yok bu samimiyette.