Freud mutluluğu, bir yanda aci ve haz yoksunluğunun olmaması; diğer yanda ise hazza ilişkin güçlü duyguları yaşama olarak nitelendirmiştir. O'na göre mutluluk, en dar anlamıyla zevk (haz) hissidir ve mutluluk dediğimiz şey ileri derecede engellenmiş
ihtiyaçların doyurulmasından gelir. Freud'un mutluluk konusundaki görüşleri biraz kötümserdir. Çünkü kendisi insani
çoğunlukla vahşi, yontulmamış ve ilkel bir varlik olarak görmektedir. İnsanın mutsuzluğunun sebebini de, medenileşmeye çalışmasıyla açıklamıştır. Yani O'na göre, insan medenileşerek doğasına uygun davranışlardan uzaklaşmak ve bu da nevroza ve mutsuzluğa neden olmaktadır. Adı geçen kitabında bu konuyla ilgili olarak; "Uygarliğin talep ettiği, cinsellik ve saldırganlik dürtülerinden vazgeçme işinin bedeli çok ağır
oldu. Sonuç hayal kırıklığı, anksiyete ve suçluluk. Uygarlaşmak için ödediğimiz bedel mutluluğu kaybetmektir. Uygar insan olası
mutluluğunu bir miktar güvenlikle takas etmiştir" demiştir.Freud'a göre, mutlu olmaları mümkün olmamasına rağmen insanların bunun için çabalaması insanlığın çıkmazıdır.
Kendisi bu konuda,"insanlar mutlu olamazlar, ancak sonuna kadar mutluluk için mücadele edeceklerdir. Bu hem trajik
hem de asil. İnsanlar kadere pasif olarak boyun eğmeyi reddediyorlar. Zevk acidan daha iyidir ve mutluluğumuz en üst düzeye çıkarmaya çalışmam için bir neden yoktur.
Tüm aciları gideremesek de, bazılarını izale edebilir ve bazılarını da hafifletebiliriz" demiştir.