Bu kitabı yıllar önce okumuştum, sanıyorum lisedeydim.
Edebi yönden hiçbir ehemmiyeti kendinde barındırmıyor, Mimar Sinan'ı ve aşık olduğu Mihrimah Sultan'ı tarihin aksine öyle basit insanlar halinde okuyucuya aktarıp deyim yerindeyse onlara resmen hakaret ediyor.
Çok sert bir eleştiri gerçekten yapmak istemiyorum fakat lisedeyken zaten elime gelen kitabı okuyor, seçici olmanın kıymetini bilmemekle beraber bu kitabı da elime geçirip okumuştum. Aşk dolu birkaç satır dışında hiçbir edebi değeri, dil işçiliği, ustaca bir üslubu ve gerçekçiliği maalesef yok.
Bkz:
“Aşkın düştüğü yerde mantık aranmaz.”
“Yüreğimin sesi kulaklarına ulaştı mı ey güzel?”
“Aşk, şairlerin ve ince ruhlu insanların sermayesidir.”
Şiddetle tavsiye ettiğim kitaplardan olsun isterdim ancak üzgünüm.
Tamamıyla bir zaman kaybı.
Zamanınızı ziyan etmeyin.
