Bu durumda ruh güçleri tamamen Tanrı ile meşguldüler başka hiç bir şeye dikkatlerini veremezler... Kımıldamaya bile cesaret edemezler. Onları harekete geçirebilmek olanaksızdır, bütün dikkatimizi başka yöne çekmeye çalışsak bile öyle sanıyorum ki onları Tanrısal nesneden tam olarak kopartamayız. Bu durumda iken Tanrı ya övgü dolu ama düzensiz birçok şey söylenir, Tanrı isterse onları düzene sokabilir, yoksa zihin tek başına bu işin altından kalkamaz. Ruh kendinde olmadan coşku içinde Tanrıya ilahiler okumak ister... Ruh bu durumda tatmakta olduğu mutluluğun herkes tarafından bilinmesini ister. Bunu da o kişilerle birlikte Tanrıya daha güzel övgüler sunmak amacıyla ister. Ağırlığının altında ezildiği bu mutluluğu insanlarla paylaşmak için yanıp tutuşur. Ruh burada yitirmiş olduğu parayı bulduktan sonra sevincini komşularıyla paylaşmak isteyen incil de ki kadına benzer. Arpı İle ilahiler söyleyen Davut peygamberin taşlınlıkları da herhalde bu cinstendi. Bu aziz krala karşı büyük bir sempati duyuyorum. Teresa de Ávila 6. Devam
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.