Uzun bir aradan sonra tekrar bir Vedat Türkali okudum. Çok özlemiştim tarzını. Her zamanki gibi darbe zamanlarında geçen siyasi çalkantılarda bazı baş kahramanların başından geçenler ve duygusal, psikolojik yaşamlar... seviyorum yazarın bu tarzını. Bu sefer baş kahramanı sevemedim. Kararsızlık bunalımı, ne yapacağını bilemez tavırları ve aşk sandığı takıntıları.. sevemedim. Ama tabiki konu, vurgular, tarihin içinde olmak bir kez daha güzeldi.
