“Bir çiçekte niye kan tadı olur ki? Çünkü üzerinde yetiştiği toprak insan kanına bulanmıştır” diyor Mo Yan kitabında. Kitabı bitirip kapağı kapattığımda içimde bir boşluk oldu. Sevilen ama biten her şeyde olduğu gibi. Başlarda biraz Yüzyıllık Yalnızlık tadında bir roman olacak sanmıştım. İkisi de bana göre son derece anaç kitaplar. Ama Macondo büyülü ve büyüleyiciydi, Gaomi ise sert ve acımasız. Anne karakteri şimdiye dek okuduğum en bedbaht kadın karakter diyebilirim, içimde hep bir saygı hissi ile okudum, belki ben de anne olduğum için zaman zaman empati yapmaktan yüreğim ağrıdı. Okurken zorlandım, yoruldum bazen de güldüm. Burası SPOILER olabilir mi bilemedim gene de uyarayım:) Alegorik okumayı severim; bana göre anne&bebek ilişkisini, yıllarca sürecek savaş, açlık ve sefalet yüzünden yaşayamayan Jintong büyümek istemiyor ve yazar bize ileri yaşa kadar sütten başka bir şey tüketemeyen, meme bağımlısı bir birey sunuyor.. Ne kitap yazmışsın be Mo Yan diğer kitaplarını da okumak farz oldu bana. Yarın sabah yolculuk var:) yolculuk öncesinde 1038 sayfalık kitabımı tatmin olmuş bir şekilde bitirip kitaplığın en iyiler köşesine koymuş olmak iyi geldi.

İri Memeler ve Geniş KalçalarMo Yan · Can Yayınları · 2019531 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayla Şahin