Biz bir yayız ki, çocuklarımız, attığımız oklardır. Ok yaydan kurtulunca artık bizim değildir. Bizden durmadan uzaklaşır. Kendi aleminde, kendi ufuklarına doğru uçar, gider.
Çok yıllar önce Halil Cibran'ın kitabında okumuştum o yıllardan beri sevdiğim sözdür ve her zaman doğru bulmuşumdur. İlk hangisi yazdı veya söyledi bilmiyorum da doğru söyleyip yazmışlar :))