Adalet' anılırken, Kirpiklerindeki dalgınlığın, telaşeli kızgınlığa dönüşmesini izledim... Yüreğimdeki sızı utandı .! Ruhumun bir ucu, cellatın boynunu vurduğu bedevilerin başı gibi avuçlarımın içine düştü alev alev.. Oturduğun demir sandalye, tarihin tekerrürüne ağladı.
Onurlu başının göğe ermesi gibiydi, yerin dibine geçişim..
Omuzlarımda zifirden ağırlık. Gözlerinden kaçışım.. Aahhh ağlayamayışım...
*Şehlâ
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.