Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun,hukuka olan inancını yitirdikten sonra edebiyata yönelmiş,gelecek vaat eden,uzun zamandan beri birçok şiir kitabından alamadığım hazzı duyumsamamı sağlayan önemli şairlerden birinden bahsedeceğim bu incelememde:Bejan Matur. Biraz araştırma yapma imkanı buldum şairimiz hakkında.Bitirmiş olduğum "Rüzgâr Dolu Konaklar" ile 1997 yılında Halil Kocagöz Şiir Ödülü ve Orhan Murat Arıburnu Şiir Ödülünü kazanmış. Şiirleri Adam Sanat, Defter, Ekin Belleten ve Yazıt gibi fanzin dergilerde yayımlanmış. Daha önce "İbrahim'in Beni Bırakması"kitabını okumuştum fakat dikkatimi çekmemişti şair.İncelemesini yapıyor olduğum kitabındaysa;duru ve sade bir dil,sakin bir üslubun arkasına saklanmış nice kederlere şahit oldum.Birçok mısrasında kendimden parçalar buldum,kavurucu mısralar doyumsuz bir tat verdi bana kitap serüvenince. "onun çölünde her gece fısıldadım kumlara. sordum nasıl yaptıklarını çölü, boğmadan koyun koyuna. " "bir düş sanki olanlar uzayan ve uzadıkça acıtan" dedi ve beni yere serdi. Sonra Allah'ın çocukluğundan bahsetti: insanın dönüp döneceği yerdir çocukluğu. sabah ezanı bu yüzden müslümanlara allahın selamını öğretir. allahın çocukluğu gündoğumunda ölüleri anmakla başlar. ve anne ölür ezanda ölür anne selamı üzerine olan her çocuk allahı düşünür. dili vardır taşların. sabahları en çok ıslak bir huzurla yatarken onlar içleri ıslanmış kadınlar pörsümüş yorgun erkekler kutsanmak umuduyla kıvrılır uyurlar. hepsi laf bunların. bana kalsa ağır bir abdest kokusu ince belli sürahiler kadınların nemli apış araları kokan pazen donları. burada söz olmamış sesin kederiyle başlar gün. ve denir ki; kaderinizi sevin sevin kaderinizi ve hayat için tatlı bir tesadüf deyin. ağır bir abdest kokusu ince belli sürahiler kadınların apış arası nemli pazen donları ve mantarlı ayakları erkeklerin. şadırvanda alaca su: damlar damlar. ellerin beyazlığındadır ölüm gövdenin kıvrımında. benim erkeğimi isterken titreyen içimin suyunda ben unuttum her şeyi. geldiğim yeri annemi, babamı, mezarlığa gitmeyi. orada yapayalnız kaldı meşe ölülerin arasında ölümü en iyi anlatan meşe. bir ağaç nerede duruyorsa benziyor oraya. meşe mesela akdeniz’de taşların arasında farklı mı taşlardan? selvi, ölülerin karanlık bir ah’la durdukları son anın ipidir. salkım söğüt, yaslı söğüt suya kaptırmış içini, kırılgan. benzer her şey baktığına. ben anneme benzerim babama da tabii. ve büyük halamın evinde yaşayan kediye de. aslında şu yeryüzünü denizlerle düşünmemiz yok mu hata ediyoruz. dünyanın nefes aldığı bir ilk andı denizleri yapan. dağları yapan bir öfkeydi böyle söylüyor ilk kitaplar. her dilin kendinden önce, çok önce bir hayatı var. ve onu sadece bu kitaplar konuşuyor. susarak bakıyoruz biz hatırlamayarak. şairler bir bok anlamıyorlar aslında dünyanın çocuk kalmış bir acısı var ve bu ezanda çıkıyor ortaya. allahın selamı ölülerin üzerine oluyor aşk diye bir şeyin farkına varıyor insan dönmeyi öğreniyor yerden kurtularak durmadan dönerek çölde yaşayanlara fısıldanmış bir hakikatle kurur toprak nehir dediğin çölde kaybolur. toprağını gizler nehir dediğin. hiçliği tarif eden hiçliği anlar. yokluğa bürünmek o ilk anda. bir nehir tanıyorum kayboluyor bir çölün şehvetli karnında. bir ayan olma hali belki, ona en yakın göl kayıklarını tutarak içinde, balçığını yutuyor. ama biliyor ki, bir göl yutunca suyunu ortada kalır bir göl yutunca balıklarını kararır. tüm göllerini göremeden yeryüzünün öleceğiz. ne acı. gündoğumuyla gelen huzura da günbatımının sancısına da yabancısın. de ki; sabahın efendisi sen değilsin kimse değil. yol gidenin gün dönenindir şiir hayatın ve görenin. allahın selamı müslümanların ülkesinde ölülerin üzerine olsun diyerek kanatır günü. insanın çocukluğu annenin ölümüyle başlar bitmez çocukluğu annesi ölenin. de ki; sabahın efendisi sen değilsin kimse değil. kanamış bir solukla bakmaktan yoruldum. kimsesi yok kimsenin Bu şiirin ardından incelememi şu şekilde noktalarsam yerinde olur:Yaşadıkları yaşadıklarım;hissettiği ruhi bunalım,hissettiğim ve beni sürekli eksilten öfkeli ruh devinimim;mısraları,dünyanın gizini ve anlamını çözmeye uğraşan meczubun yakarışları gibi.O meczubu sevdim ben çünkü kendimi yok ettiğimden beri biraz da o meczup benim.

Rüzgar Dolu KonaklarBejan Matur · Timaş Yayınları · 201177 okunma

·1 alıntı·

152 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Furkan