Bazı meyveleri yemek sabır ister, çaba ister. Mesela nar; kabuğunu
soyacaksınız, üstünüzü başınızı leke yapmadan taneleyeceksiniz,
sonra lezzetine vararak yavaş yavaş yiyeceksiniz. Belki yerken
çekirdeklerinden rahatsız olacaksınız. Ama müthiş bir zevk de
alacaksınız. Bitirdiğinizde o rayihayı hiç unutmayacaksınız. Oğuz
Atay’ın Tutunamayanlar’ını; Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Saatleri
Ayarlama Enstitüsü’nü, Huzur’unu; Peyami Safa’nın Yalnızız’ını
okumak da aynı nar yemek gibidir. Başlangıçta zorlanırsınız, sabırla okumaya devam ederseniz, edebilirseniz, her sayfasında, hatta her satırında ihtimam gösterirseniz, alacağınız lezzet müthiştir. Ve o tadı hiç unutamazsınız