Zonguldak madenlerinde geçen romanın ikinci cildinde madenciler, devletin madende çalışmaya yükümlü tutulmasıyla yaşamlarına devam ediyor. Devlet yörenin ağaları, beyleri aracılığıyla madenleri işletiyor. Yasalar devletten, zorbalıklar ağadan. İhmal sonucu göçüklerde, patlamalarda ölenlerin yerini onların çocukları alıyor. İhmal demek çok şirin kalıyor çünkü insanlar zorla çalıştırılıyor. Ölenin yerini, oğlu, torunu, yeğeni alıyor. Kör Cemal' in çocukları, torunu Hızır ve Neşat, Emin Emmi' nin yardımseverlik aşkıyla yanıp tutuşan torunu Recep, köyün yeni beyi Serdar karakterleri ön planda. Nasıl ki madencilik babadan oğla geçiyorsa, bir zorbadan sonra başka bir zorba peydah oluyor. Maden çavuşu Cabbar' dan sonra madenler sayesinde zenginleşen Serdar hem madende hem madencilerin köylerindeki ailelerine nefes aldırmıyor. Devletin kolluk gücü haline geliyor. Bu silsile Serdar' dan sonra da devam edecek gibi. Bir zorbayı ortadan kaldırarak zorbalığı yok edemeyiz. Anarşist Banker' de geçiyordu sanırım; sermayedar ölünce yeni bir sermayedar çıkar. Sermayedarı yok ederek sermayeyi ortadan kaldıramayız. Zorbalık da onun gibi. Sermaye çağrışımı yaptı. Madenlerin geçim kaynağı sağladığı, istihdam sağladığı doğru. Daha 10 yaşındaki çocukların mükellefiyet adı altında çalıştırılması zorbalık. Göçükten kurtulanların 6 saat, hadi de ki 10 saat dinlendirilip, o da lütufmuş gibi, tekrar ocağa sokulmaları kölelik. Hallerinden şikayet edenlerin maden çavuşları tarafında öldüresiye dövülmeleri sürekli biat edilmesi için en büyük güç gösterisine dönüşüyor. İyi polis- kötü polis taktiğiyle ağır başlı, dindar bir maden çavuşu, işçilerden yanaymış gibi ne şiş yansın ne kebap tavırlarıyla işçilerin gazını alıyor. Madenlerde çalışanların zorlu yaşam mücadeleleri sonucu erken yaşta hastalıktan ölmeleriyle arkalarında bıraktıkları çocuklu kadınlar, yörenin ağaları tarafından nasiplerini alıyorlar. Erkek nüfusunun azaldığı köylerdeki kadınların çilesi eşleri öldükten sonra daha fazla artıyor. Ağaların gözünde yeni cariyeleri oluyor. Bölgedeki ağaların/ beylerin tacizleri, tecavüzleri, kalan çocukların madene alınma tehditleri, üzerine suç atılıp hapse atılma tehditleriyle zor olan yaşam tutsaklığa dönüşmeye başlıyor. Zaman geçtikçe işçilerin mırıltıları konuşmaya, bağırmaya en sonunda patlamaya dönüşecek gibi. Bu sesler nasıl kesilecek gelecek ciltlerde daha açık olacak sanırım.

Grizu 2Muzaffer Oruçoğlu · Belge Yayınları · 201823 okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Caim