Çok güzel yazmışsın tabula. Deliler, maskelerden oluşmuş insanlar sürüsünde en özgün olanları. Delirmek zincire vurulmuş ruhlarımızın özgürlüğe kaçış hali. Biz kısa vadeli deliriyoruz, deliler kadar olamıyoruz yine zincirliyoruz kendimizi her halta. Birde buna tutunmak diyoruz.
delilere saygım sonsuz. vaktiyle ben de delirmeye kalkmıştım. başarılı oldum mu bilemem. şöyle yazmıştım "Delirirken korktum kendimden daha çok başkalarından. Delirmek ne sorumluluk işiymiş. parmaklarımdan sızıp uçuşan pırıltılar yoktu parlak mavi yandıkça yakmayan ama her seferinde acıtan bir alev vardı gözlerimde ve üzerimde bana uzatılan merak okları. delirdim evet herkes ne der demeden hem de. Hoş deseler de onların benden daha çok ihtiyacı vardı belli ki beni hevesle süzdüler. Hiç yaklaşmayın bu benim deliliğim kendi deliliğinizi tükürün avuçlarınıza dedim içimden. Herkes kendi delisini serbest bırakmalıydı o bizi bırakmadan önce. delirmeden yaşadıysanız yaşıyorsanız yaşamış sayılmazsınız."