Hüseyin Rahmi Gürpınar’dan okuduğum ilk roman. Yine keşkeee daha önce okusaydım gibi hayıflanmalarla okuduğum bir roman oldu. Kitap; türü bakımından korku-gotik türünü anımsatmaktadır. Köşkler , periler , cinler romanda cirit atıyor. Din ve inanış bakımından zaman zaman ciddi ciddi ürküttüğünü söyleyebilirim. Yazar kitabın başından kitabın nerdeyse sonuna kadar akıllarda bıraktığı soru işaretlerini , kitabın sonunda tek tek rasyonel bir şekilde açıklıyor. Ve bir oh be deyip sonlarında tebessüm etmenizi de sağlıyor.Hüseyin Rahmi Gürpınar’ ın bu romanını okurken Sanat toplum içindir demeden de geçemedim. Romanı; halk için , halkın bilinçlenmesi için yazdığını da söylememiz yanlış olmaz. Servet-i Fünun yazarlarından olmasına rağmen Servet-i fünunculara da uymadığını görmemiz mümkün. Dili , üslubu çok güzel ve anlaşılması zor değil. Filmine(Süt Kardeşler) değinecek olur isek; çok fazla benzerlik olmasa da birkaç küçük benzerliklerin olduğunu söyleyebiliriz. Türk edebiyatının zaman zaman ürkütse de eğlenceli kitaplarından biriydi. Keyifli okumalar :)
