Kralın Rüyası
#007
Kulak kesildi yeniden aynı sesin gelmesini beklerken biraz daha ilerledi. Neredeyse arenaya girmek üzereydi ki savaşçıların ve vahşi hayvanların ortasında kalmış olan kızını gördü. Düşünmeden atıldı bir an önce kızını oradan kurtarmalıydı. Bulduğu ilk kılıcı eline aldı ve koşmaya başladı. Çok geçmeden kızına ulaştı, onu bir hamlede kucakladı ve derhal arenanın güvenli bir yerine götürmek istedi. Tam koşacakken sırtına saplanan mızrak onu devirmeye yetti. Yeniden ayağa kalkmak istediyse de başarılı olamadı. Yarası çok ağırdı ve giderek bilincinin kapandığını hissediyordu. Son gördüğü şey ise kızının endişeli bakışları ve korku dolu sözleriydi ‘Baba beni bırakma!’… Kızının üzerine atlamasıyla uyandı. Az önce gördüklerinin rüya olmasına duyduğu sevinçle kızına sıkıca sarıldı. Onu ne kadar sevdiğini ve asla yalnız bırakmayacağını söylerken hüzünlendi, gözleri doldu. Hemen o an, uyanır uyanmaz karar vermişti; kızını yanında götürecekti. Kızına bunu söyleyince kız savaşa değil de şenliğe gidiyormuş gibi sevindi. Böyle bir şey nasıl olacaktı? Daha önce böyle bir şey olmuş muydu? Bu soruların cevaplarını kendisi de bilmiyordu ama kızından ayrı kalmanın ne kadar acı verici olduğunu, onun ihtiyacı olduğunda yanında olamayışının ne kadar zor olduğunu, aciz ve çaresiz kalmanın ne kadar ağır geldiğini rüyada da olsa gerçeğine çok yakın bir şekilde duymuş ve hissetmişti…
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.