İbsen'den yine beklendiği gibi, çok özgün bir metin. Kurgunun içinde dönemin ruhunu olağanüstü yansıtıyor, insan ilişkileri yüzeysel geçilmiyor ve yazıda tempo da düşmüyor. İbsen'in sadece diyalog üstüne gitmemesi, sahneleri okuyucunun gözünde canlandırtması da alkışı alıyor.
