"Fotoğrafın sahibine benzediği çok seyrek görülen bir şeydir," dedi. Bunun nedeni de açık: Orijinalin kendisine, yani her birimizin kendimize benzediğimiz anlar seyrektir. "İnsanın yüzü çok seyrek olarak en önemli olanı, kişinin en karakteristik özelliğini açığa vurur. Oysa sanatçı yüzü inceler, fırça elinde olduğu anda yüzde bu özellik bulunmasa bile sezinler onu. Fotoğraf makinesi ise kişiyi olduğu gibi kopya eder. Fotoğrafta Napolyon'un aptal, Bismark'ın ise kibar görünümlü çıkması olasıdır. Burada, bu portresinde güneş Sonya'yı sanki özellikle, onun için en önemli anında, utangaç, mahsun tutkulu, biraz yabani ürkek sağduyusuyla yakalamış. İçimin onun bir portresine sahip olmak tutkusuyla yanıp tutuştuğuna sonunda onu inandırdığımda ne çok sevinmişti, ne mutlu olmuştu! Gerçi portre pek öyle eski değil ama, o zamanlar gene de daha bir gençti, daha bir güzeldi. Bununla birlikte, yanakları o zamanlar da çöküktü. Alnında aynı kırışıklıklar, bakışlarında aynı ürkeklik vardı. Bütün bunlar yıldan yıla daha bir derinleşti, çoğaldı.
Sayfa 482 - Üçüncü Bölüm, VII - İletişim Yayınları 2. Baskı (2004)Kitabı okudu
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.