Yoluma gül serperdi her gün eteklerinden
Gönlümün üzerinde bir tül duvaktı zaman.
Sonra neden neşemi büktü bileklerinden?
Neden beni yollarda böyle bıraktı zaman?
Yalvardım sözlerimi duymadı sağır gibi
Kalbi ne kadar sertti tunç gibi, bakır gibi
O en güzel günleri çiçek koparır gibi
Birer birer kökleyip göğsüne taktı zaman.
Vazgeçmiştim hayatın baharından yazından
Dur dedim anlamadı kalbimin niyazından
Karanlık gecelerde bir çeşmenin ağzından
Düşen damlalar gibi durmadan aktı zaman.