Merhaba arkadaşlar kitabı okumamın üzerinden günler geçtiği halde incelemeyi yazmak istedim;aslında aklımdaydı, fakat halı yıkıyordum, kapı pencere temizliyordum falan filan. Ve tabi o esnada başka kitaplar okumaya başladım. Neyse kitap incelememe başlayabilirim. Öncelikle Nazım Hikmet hem dilini hem de ideolojisini çok sevdiğim bir yazar. Fakat aynı şeyi özel hayatı için düşünmüyorum demeyeceğim çünkü insan hayatı boyunca tek kişiye aşık olacak diye bir kural yok, yani bence tabi. Nazım Hikmet’in aşk hayatı çokça kalabalık olmuş diye onu eleştirmeye çalışmak biraz haksızlık gibi geldi. Evet ben de başta nasıl ya Piraye’yi seviyorken; “Münevver nerden çıktı? Vera nerden çıktı?” diye kendi kendime hayıflanmadım değil. Fakat biraz üzerinde kafa yorduğumda bunun baya insani olduğuna karar verdim. İnsanlar birini çok severken, bir süre sonra başkasını da sevebilir hatta çok sevebilir. Severken de ona aşkını ilk defa birine aşık oluyormuş gibi, tek o varmış gibi de dile getirebilir. Tıpkı Nazım’ın Piraye’ye hissettiklerini dile getirmesi gibi. Kitabı yani beş yüz küsür mektupu okurken başta çok utandım kendimi Nazım’ın yerine koydum ve özelimin herkes tarafından okunduğunu düşündüm ve kızdım, fakat biraz ilerleyen sayfalarda Nazım’ın bir mektubunda Piraye’den Çankırı’da yazdığı mektupların kitaplaştırılmasını istediğini okuduğumda bu his üzerimden kalktı. Sanırım yazdığı mektupların bir şekilde yayınlanmasını istemişti Nazım; hepsini değilse de... Nazım Hikmet farklı cezaevlerinde bulunduğu 17 yıl boyunca Piraye’ye yazdığı mektuplardan oluşuyor kitap. Aşkı, kavuşma umudunu, yalnızlığı çok güzel hissettirmiş hem de şiirsel bir dille. “Şişmanlığında, yaşlılığında, hastalığında bile seni seviyorum, seveceğim(her ne kadar ilerleyen yıllarda sevmediyse de) “ diyen Nazım Hikmet’in o zamanlar biricik aşkı olan Piraye’yi kıskanmadım değil. Bize “Şişmansın, git biraz kilo ver,” diyen adamlar denk gelmişken...Aşk güzel bir şeydir, bunu kitabı okurken en derinlerde bir yerde hissettim fakat kitap bitiminde uğruna yıllarımızı verdiğimiz aşklar da tıpkı kitaplar gibi biter diye düşünmeye başladım. Sonsuz olan hiçbir şey yoktur, aşk da bunlardan biridir. Aşk acısı da... Herkese iyi okumalar diliyorum, sevdiğiniz yanınızdayken sıkı sıkı sarılın ona zira hayat çok sürprizli bir oyun sahnesi; bugün yanınızda rolü olana yarın yanınızda rol vermeyebilir...

Piraye'ye MektuplarNazım Hikmet Ran · Yapı Kredi Yayınları · 20174,907 okunma

·

85 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.