Daha önceleri vapurla hiç yolculuk etmediğim için, aldı mı beni bir korku? Rahatsızlık bir yandan, korku bir yandan vücudumu ve ruhumu aynı zamanda sararak beni tarif edemeyeceğim bir kedere boğdular. O zaman da arpacık kumrusu gibi, " Ben ne yaptım?" diye kara kara düşünmeye başladım. Anamın, babamın hayırlı öğütleri, babamın gözyaşları, annemin yalvarıp yakarmaları bütün canlılığıyla gözlerimin önüne geldi. Henüz daha taşlaşmamış olan vicdanım, o hayırlı öğütlere kulak asmamış ve babamla Tanrı ya karşı olan vazifemi yapmamış olduğum için bana azap veriyordu...