Düşünme sayesinde, aklımızı yitirmeden kendimizden geçebiliriz. Zihnin bilinçli çabasıyla eylemlerden ve sonuçlardan uzak kalabiliriz, iyi ve kötü her şey bir sel gibi yanımızdan geçer. Tümüyle doğanın bir parçası değiliz. Ya akıntıda sürüklenen tahta parçası olabilirim ya da gökyüzünden onu izleyen Indra. Bir tiyatro gösterisinden etkilenebilirim, öte yandan beni daha fazla ilgilendirmesi gereken gerçek bir olaydan etkilenmeyebilirim. Kendimi yalnızca insan olarak, tabiri caizse düşünce ve duyguların sahnesi olarak biliyorum ve sayesinde kendimden bir öteki gibi ayrı durabildiğim bir çifte varlığın farkındayım. Tecrübem ne kadar yoğun olursa olsun, benim bir parçamın var olduğunun ve beni eleştirdiğinin bilincindeyim; sanki bu benim parçam değil de, hiçbir deneyimimi paylaşmayan, sadece not alan bir izleyici. Sen nasıl ben değilsen, o da ben değil. Yaşamın oyunu, bir trajedi de olabilir bu, bittiğinde izleyici de kendi yoluna gider. Ona sorarsan bu bir tür kurgu, yalnızca hayal gücünün bir oyunudur. Bu çifte varlık, bizi rahatlıkla kötü bir komşu veya arkadaş yapabilir.
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.