Bu benim bu sitedeki ilk incelemem. İlkin günahı olmaz diyerek yazmaya başlıyorum. Cengiz Aytmatov’un okuduğum ikinci kitabı/öyküsü Cemile. Yazarın akıcı anlatımından, samimi üslubundan bahsetmem için erken mi bilemedim ama bende bıraktığı izlenimleri de aktarmadan geçmek istemedim. Özellikle betimleme işinde gerçekten muazzam diyebilirim. Ben kitabı okurken izleyenlerdenim ve hatta içine girip hikayeleri yaşamışlığım da vardır; bu nedenle bir betimlemenin güzel olması benim için ziyadesiyle önemli. Hikayenin konusuna gelince; öyle bir konu düşünün ki okurları bıçak gibi ikiye bölebilecek güçte. İddialı bir cümle duyuyorsunuz kitap için “En iyi aşk hikayesi!” *** BURADAN SONRAKİ KISIM KİTABI OKUMAMIŞ OLANLAR İÇİN ÖĞRENMEK İSTEMEYECRKLERİ BİLGİLER İÇEREBİLİR, BU NEDENLE BU KISMI OKUMAMALARINI ÖNERİRİM. *** Kimine göre en iyi aşk hikayesi, kimine göreyse bir ihanetin aşk adı altında meşrulaştırılması. Benim fikrimi sorarsanız size net bir şey söyleyemem ama düşüncelerimi şu şekilde ifade edebilirim: Aşk denilen şey -yaşayanların anlayabileceğini umuyorum- ucu bucağı görünmeyen bir umman gibidir. İçinde ne var, derinliği ne kadar içine girmeden bilemezsin demeyeceğim; içine girdiğin halde bilemezsin. Karşına ne gibi güçlükler, olaylar, durumlar veya kişiler çıkacak kestiremezsin. Hissedilen bu duygu hayranlığın çok güçlü hali bence. Adı tutku olabilirdi, arzu olabilirdi, kimilerine göre nefis bile denebilirdi ama işte “aşk” denmiş. Tıpkı hayat gibi, zaten hayatın tam ortasında, bu nedenle aşkın içinde de insan için çeşitli sınavlar olması yadsınamaz. Bu sınavı geçip geçememen belirler aşkın kaderini. Lakin bir aşkın yüceliğini belirlemek bizim gibi dışarıdaki gözlere düşmez kanımca. Çünkü her insanın dünyasının farklı olması gibi her aşkın da kendine özgü bir evreni vardır. Sırf sonunda kavuşulamadı diye bir aşkın efsaneleştirilmesini doğru bulmuyorum. Ben bu kitapta Sadık ile Cemile’nin aşkının çetin bir sınavdan geçemediğini görüyorum. Bunun yanı sıra Danyar ile Cemile’nin aşkının doğrudan bir sınav ile başladığını ve iki aşığın bu sınavı bir tercih yaparak (Cemile’nin Sadık’ı bırakıp Danyar ile gitmeyi tercih etmesinden bahsediyorum) geçtiğini anlıyorum. Aşk devam ettikçe sınavlar bitmez -tıpkı hayat gibi-. Onların aşkının devam eden sınavlarını bize bırakmış yazar. Kimisi bu konuyu burada kapatır ve olayı tatsız bularak düşünmeyi keser; kimisi de Ressam Seyit gibi düşünür durur ve hatta aramızdaki bazı okuyucular gibi onlara farklı hikayeler yazmaya devam eder. İlk yazımın sonuna geldim. Umarım kitabı henüz okumayanlar spoiler uyarımı dikkate almıştır.

CemileCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 201932,5bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sezgi Türker