BARUDÎ
Ben senin eşkıyanım Barudî, menzilime el ver;
Suretimin gölgesi yok, pençelerim zırnık kokuyor.
Aşkımın eşkaline uymuyor vurdumduymaz yağmur
Gecenin albenisi yok; al beni Barudî, rahleme geri ver!
Teninin karanlığına cephane gibi inerken yılan dudaklarım
Zehrinle emzir beni, varsın yeni bir çağ başlatmasın
İçimde gasbedilen Tanrı