Robert Desnos
O kadar düşündüm ki seni
Gerçekliğini yitirdin.
Vakit var mı daha erişebilmek için bu canlı vücuda
ve öpebilmek için bu ağzın üstünde
sevdiğim sesin doğuşunu.
Öylesine düşündüm ki seni
uyamayacak artık vücudunun çizgilerine,
gölgeni kucaklarken göğsümde
kavuşmaya alışık kollarım, belki de.
Ve günlerdir yıllardır beni yöneten
aklımdan hiç çıkmayan şeyin
gerçek görünüşü önünde
bir gölge olacağım şüphesiz,
ey duygusal dengeler.
O kadar düşündüm ki seni
vakit yok uyanamam,
iş işten geçti.
Ayakta uyuyorum, vücudum aşkın,
yaşamın bütün görüntülerine açık ve sen bugün benim için değerli tek insan,
karşıma çıkan ilk alına,
dudaklara dokunabilirim de
senin alnına dudaklarına dokunamam
O kadar düşündüm ki seni
o kadar yürüdüm, konuştum, yattım ki senin hayalinle bana kalan tek şey belki de hayaller arasında bir hayal olmak, bana kalan tek şey yaşamının güneş saatinde keyifle gezinen, gezinecek olan gölgenin yüz katı gölge olmak.
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.