Kendimi bildim bileli defalarca bu kitabı elime aldım bıraktım, aldım bıraktım her defasında Raskolnikov tefeci kadının yanına gittiği yerde bırakıyordum.. Bana çok ağır geliyordu kitap kaldıramam sanıyordum. Evet bi kitabı okuyabilmekte başlı başlına bir sorumluluk gibi, onu, yazarın hatırına anlamak anlamlandırabilmek.. Ya da kitapla bir bütün oluvermek..
Ta ki şu zamana kadar hep böyle düşünüyordum ki çok pişmanım. Her neyse.
Kitabı inceleyip hakkında yorum yapma cesaretini gösteremeyeceğim. Sadece o kadar ıstırap çekti ki Raskolnikov adeta kendi ruhumda hissettim bunu, sanki ben ıstırap çekiyordum tek diyebileceğim bu. Hala okumayan varsa hiç vakit kaybetmeden alıp okumalılar..