Her insanın bir öyküsü vardır, lakin her insanın bir şiiri yoktur. Şiir acıdır, Şiir umuttur, Şiir her duygunun en yüksek perdesinden haykırmak, en dik yamaçlarında gezinmektir. Şiir gercekcilige el vermiş hayal, düş agacında yetişmiş sahiciliktir. Düşümde yetişmiş, gercekligime el verecek olana. Her gözüm ile görüp kalbim ile okuduğumda, dünyayı katlanılır kılan hayali olana.
Ey zifir kaderime aşkın şavkıni aksettirecek olan yar
Zamanın kollarında meçhullerde aranan yar
Kaç sevda daha uzagimdasin
Kac sevda cignenmeli sana uzanan bu yolda
Hüzün karıştırdığım çayımın buharında bilmedigim yüzünü düşlerim
Gece düşünce sehrimin dolaylarına
Bir inilti yirtar içimden sessizligi
Bir can acitmamak için parmak uclarimla yürüdüğüm sevda yolunda
Azapla carmiha gerilen vicdanim, pare pare daglanan ruhum
Dilberi canını arayan gönül seyyahı olmak suçum
Kac gönülde seni aradım sokak sokak
Bulamadim çıktım hepsinden daglanarak
Volkan zuhur etti yalnizligimin kaburgasina
Bir volkan ki kaynar içinde sevgiden dogan izdirap
Gecelerime dolanır afakandan vehimler gerceklestirir inkılap
Sonra darlanir kalp
Dualar karışır gecelerime Allah Allah der her hücre
Sükunet kaplar ummani rahmet islatir katre katre
Ben yorgun gönül seyyahı
Ay ışığını yanıklarıma merhem yapar sürerim
Gecenin sesinden türküler dinlerim
Gök kubbeni dervişi
Mahlukatın divanesi
Bir bakmışsın keder denizinde batık gemi
Bir bakarsın umut semalarinin hayal saçan güvercini
Pır pır atar elimdeki yüreğim
Yüreğim
Kederleri bastırır ümit eker toprağa
Sevgi besler kurda kuşa yaprağa
Zira görür azap diyarının ufkunda içinde sen olan düş
Bahar cemresini müjdeler dudaklarındaki gülüş
Bilinir bu azaplar bu diyara seni agartacak
Mor bulutlardan beyaz sümbüller sarkacak
Hüznüm boğuk
Ferim sönük
Tutkum sana
Ümidim senden yana
Ruhumdaki ovalara çınarlar diktim
Yapraklarını sevda mısralariyla bezedim
Meltemlerim seni vızıldar
Benim yüreğim kuştur konar göçer ruhumun engininde
Can dağımin en zirvesine
Bir yuva yaptı yüreğine