Gönderi
Dost. Mümkünse bir ağaç bulunsun aramızda. ️ Okuduğum en değerli yazarlardan olan Kaygusuz’dan bir kitap daha bitirmiş olmanın buruk sevinci içindeyim. Bitirmek, onun üslubuna şimdilik elveda demek üzüyorken, bitirmek, ne anlattığını tamamen okumak ve diğer tüm kitaplarını okumak için fırsat kazanmış olmak sevindiriyor. Bu kitabı deneme türünde bir kitap. Yurtdışındaki/yurtiçindeki konuşmaları, dergilerde yayımlanan yazıları mevcut kitapta. Fakat siz okuduğunuzda birkaç ansiklopedi birden bitirme zorunluluğu hissediyorsunuz üstünüzde. Ve diyorsunuz ki; ne kadar az şey biliyorum. Ve ben diyorum ki; yaşıyorum ve Sema Kaygusuz ne güzel anlatmış. Sanki kalbimi ezbere bilerek yazıyor. Kitabı, Sema Kaygusuz’u size saatlerce övebilirim fakat kitaptan alıntıyla şimdilik bu yazıyı noktalıyorum. Dostlarım, mümkünse bir ağaç bulunsun aramızda. ️ “Bir keresinde Lale Müldür bir televizyon programında ‘Şiir yazıyorum, çünkü annem beni gördü,’ demişti. Çok etkileyici bir nazariyeydi bu. Yaratıcı söze erişen evlat, evlattan şaire geçmeden, kendi yaşamının şiirine sıçramadan az önce annenin bakışını üstünde hissederek görünürlük kazanır. Medetsiz insanın ilk avuntusudur o bakış. O ilk bakışla insan göründüğünü de görür.”
·
90 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.